Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μέρος 21


Ο Καραϊσκάκης βλέπων ότι το στράτευμα κακοπαθήσαν τοιουτοτρόπως
είχεν ανάγκην αναπαύσεως, απεφάσισε να το μεταβιβάση, εις τα
χωρία Σουβάλας και Αγόριανης, όπου και μετέβη την ερχομένην
ημέραν. Ενώ δε διέτριβεν αυτόθι, αναγγέλλεται εις αυτόν ότι ο
Ομέρ πασάς ο Καρυστινός ετοιμάζει εκστρατείαν διά να υπάγη εις
βοήθειαν των εις Σάλωνα αποκλεισμένων. Όθεν δεν ενέκρινε ν'
ακολουθήση το κατά των Νέων Πατρών επιχείρημα, αλλ' επέστρεψεν
εις Αράχωβαν την 15 του Δεκεμβρίου ομού με όλην την στρατιάν.

Η ετοιμασία των εχθρών εγίνετο βραδυτάτη, και ο Καραϊσκάκης μη
θέλων ν' αφίνη αργόν το στράτευμα, απεφάσισε να μεταβή προς τας
επαρχίας Λιδωρικίου και Κραβάρων διά να καθαρίση και αυτάς τας
επαρχίας από τους εχθρούς και διά να ζωοτροφήση το στρατόπεδον,
χωρίς να απομακρυνθή πολύ από τα Σάλωνα και το Δίστομον, όπου,
όταν ήθελε τύχει να γένη κίνημα παρά των εχθρών, επεθύμει να
καταφθάση εις βοήθειαν. Επειδή δε, αν και έλαβεν ανταποκρίσεις
με τον Σεφάκαν (37) και άλλους εκείνων των μερών οπλαρχηγούς,
υπώπτευε μ' όλον τούτο ότι ημπορούσαν να εναντιωθώσιν, διέταξε
τον Δ. Μακρήν με πεντακοσίους στρατιώτας να εισέλθη εις την
επαρχίαν Λιδωρικίου και να τοποθετηθή εις το χωρίον Γρανίτζαν,
να περιμείνη δε εκεί νέας διαταγάς, αν απαντήση αντίστασιν, να
συνεννοηθή δε μετά του Σεφάκα διά να κινηθώσιν εκ συμφώνου κατά
των εχθρών. Άμα έφθασεν εις Γρανίτζαν ο Μακρής ειδοποίησε τον
Σεφάκαν, ευρισκόμενον κατ' εκείνας τας ημέρας εις Αρτοτίναν,
διά να έλθη να συνομιλήσωσιν ο δε Σεφάκας απεκρίθη, ότι επειδή
εξήλθεν έν σώμα εχθρών από Ναύπακτον και εστρατοπέδευσεν εις
Κλημάκι με σκοπόν να προβή προς τα Σάλωνα, τα στρατεύματα
νομίζει αναγκαίον να διευθυνθώσι προς εκείνο το μέρος, όπου
θέλει διευθυνθή και αυτός ο ίδιος· διά να ανταμωθώσι δε κρίνει
αρμοδιώτερον τόπον τα Στελιώτικα Ρουπάκια, όπου αυτός θέλει
υπάγει και θέλει τους περιμείνει. Ελθόντες λοιπόν αμφότεροι
την επομένην ημέραν εις την θέσιν ταύτην, έκαμαν το σχέδιον
του κινήματός των, και ο μεν Ξύδης και Καλύβας με διακοσίους
πεντήκοντα στρατιώτας εστάλησαν εις Κράβαρα διά να καταδιώξωσιν
έν εχθρικόν μικρόν σώμα ευρισκόμενον εις Λουμπουτινά, το δε
λοιπόν στράτευμα απεφασίσθη να τοποθετηθή εις Παλαιοξάρι διά
να απαντήση την πρόοδον των εκ Ναυπάκτου εξελθόντων εχθρών.

Αλλ' ενώ, διαλυθείσης ταύτης της συνελεύσεως, οι μεν περί τον
Ξύδην και Καλύβαν εκίνησαν προς το μέρος όπου διωρίσθησαν, οι
δε λοιποί εμβήκαν εις τον δρόμον τον προς το Παλαιοξάρι και
διέβησαν τον Μόρνον ποταμόν, αναγγέλλεται ότι έρχεται κατόπιν
και ο Καραϊσκάκης και ότι εκείνην την νύκτα έμελλε να μείνη εις
το στενόν του Βελούχοβου. Ο μεν Σεφάκας λοιπόν εγύρισε προς
αυτό το μέρος διά να προϋπαντήση τον αρχηγόν, ο δε Μακρής με
τους περί αυτόν μετέβη εις Παλαιοξάρι, όπου έφθασε και ο
Καραϊσκάκης την ερχομένην ημέραν ομού με όλον το στράτευμα και
το ιππικόν.

Επειδή δε οι περί τον Ξύδην και Καλύβαν ανταποκριθέντες με τους
κατοίκους των Κραβάρων και τον τότε αρχηγόν των όπλων αυτών
Μακρυγιάννην (38), επληροφορήθησαν ότι δεν ήσαν ούτοι πρόθυμοι
να κινηθώσι κατά των Τούρκων, ειδοποίησαν αμέσως τον
Καραϊσκάκην και εζήτησαν και άλλην βοήθειαν διά να βιάσωσι
τρόπον τινά τους κατοίκους, αν θελήσωσι να υπερασπισθώσι τους
εχθρούς. Ο Καραϊσκάκης διώρισεν αμέσως τον στρατηγόν Μακρήν
ομού με όλους τους συν αυτώ διά να υπάγη εις βοήθειαν των μετά
του Ξύδη και Καλύβα. Αλλ' ενώ αυτοί επλησίαζον εις Βιτολίσταν,
οι μετά του Ξύδη είχον ήδη κινήσει διευθυνόμενοι εις
Λουμπουτινάν, όπου ήσαν τοποθετημένοι έως ογδοήκοντα Τούρκοι.
Όταν οι Έλληνες επλησίασαν εις το χωρίον τούτο, οι Τούρκοι
ειδοποιηθέντες από τους κατοίκους, έβγαινον από τας οικίας και
έφευγον προς Ναύπακτον. Οι Έλληνες εφορμήσαντες κατ' αυτών τους
διέκοψαν εις δύω και μέρος μεν το μεγαλήτερον διέφυγεν εις
Ναύπακτον, μερικοί δε έως είκοσι αναγκασθέντες να
οπισθοδρομήσωσιν, εκλείσθησαν εις δύο οικίας. Ταύτα μαθών ο
Μακρής μετέβη την ερχομένην ημέραν εις Λουμπουτινάν και
περικλείσας αυστηρώς τους εχθρούς, τους ηνάγκασε να παραδοθώσι
και αφοπλίσας αυτούς τους απέστειλεν εις τον Γενικόν αρχηγόν.

Τα εις Λουμπουτινάν συνελθόντα στρατεύματα διατρέψαντα αυτόσε
τρεις ημέρας, διαιρέθηκαν εις δύω· το έν σώμα υπό τον Καλύβαν
και Ξύδην μετέβη εις Αμόρανην εναντίον ενός αποσπάσματος
εχθρών, το οποίον έφυγεν εις Ναύπακτον, άμα είδεν ερχομένους
τους Έλληνας. Το έτερον δε υπό τον Μακρήν μετέβη εις Πλάτανον
και μετ' ολίγας ημέρας ο μεν Μακρής μετέβη εις Ζυγόν, έχων
μόνον τους ιδίους αυτού στρατιώτας, το δε λοιπόν σώμα, το
οποίον ήτον υπό τον Νικολάκην Κοντογιάννην, διευθύνθη εις
Αρτοτίναν, όπου ήτον διατεταγμένον να περιμείνη νέας διαταγάς
του Αρχηγού.

Το σώμα των εις Κλημάκι στρατοπεδευμένων εχθρών εσύγκειτο από
χιλίους οκτακοσίους περίπου Τούρκους και Χριστιανούς, εν οις
ήσαν και ο Ανδρέας Ίσκου, ο Σωτήρης Στράτος και ο υιός του
γνωστού διά την τουρκολατρείαν Σαδήμα, εσκόπευε δε να διαβή από
τα Σάλωνα και να υπάγη εις τον Κιουταχήν· αλλ' ο ερχομός των
Ελληνικών στρατευμάτων εματαίωσε το σχέδιόν των. Ο Καραϊσκάκης
δοκιμάζων τας δυνάμεις των επροκαλείτο αυτούς εις μάχην, αλλ'
αυτοί δεν εξήρχοντο από τα οχυρώματά των. Μη θέλων δε να
εφορμήση αυτός κατ' αυτών, διά να μη βλαφθώσιν οι Έλληνες, και
επειδή συνέβησαν πολλαί βροχαί και κακοκαιρίαι, δεν ηδυνήθη να
κάμη κανέν κίνημα ή στρατήγημα, αλλ' έμεινεν αργός εις τας
θέσεις του, έως ού οι Τούρκοι απελπισθέντες του να δυνηθώσι να
προχωρήσωσιν, απεφάσισαν να επιστρέψωσιν εις Ναύπακτον. Ενώ δε
ετοιμάζοντο διά την αναχώρησιν, ο Καραϊσκάκης εκινήθη μ' όλον
το στράτευμα κατ' αυτών. Τούτο ιδόντες οι Τούρκοι, ούτε να
διαβώσι τον Μόρνον ποταμόν ετόλμησαν, φοβούμενοι την καταδίωξιν
των Ελλήνων, ούτε να εξέλθωσιν από τα οχυρώματά των διά
πόλεμον, αν και οι Έλληνες επλησίαζον εις αυτούς και τους
επροσκαλούσαν εις μάχην. Εβγήκε μόνον το ιππικόν των κατά των
Ελλήνων, αλλά καταδιωχθέν εκρύβη και αυτό υπό τα οχυρώματά των.
Τελευταίον, ελθούσης της νυκτός, χωρίς να γένη κανέν σημαντικόν
έργον (39) οι μεν Έλληνες επέστρεψαν εις τας θέσεις των, οι δε
Τούρκοι διέβησαν τον ποταμόν, τον οποίον προτάξαντες ως φραγμόν
κατά των Ελλήνων εστρατοπέδευσαν.

Ο Καραϊσκάκης μη έχων τροφάς διά το στρατόπεδον ηθέλησε να
μεταχειρισθή τα εκ των δεκάτων της επαρχίας Λιδωρικίου
γεννήματα, συναγμένα παρά του Σεφάκα και εναποτεθειμένα εις
αποθήκας. Αλλ' ο Σεφάκας προβάλλων ότι εχαρίσθησαν από τον
Κιουταχήν εις αυτόν, δεν ήθελε να συγκατατεθή· ο αρχηγός αφ'
ενός μέρους παρουσιάζων εις αυτόν την ανάγκην του στρατοπέδου,
αφ' ετέρου δε υποδεικνύων την βίαν, επέμενεν έως ού τελευταίον
ο Σεφάκας έδειξεν ότι επείσθη να δώση μέρος διά τροφήν του
στρατοπέδου. Εις την φιλονεικίαν ταύτην ο Σεφάκας,
υποθαλπόμενος από τους Σουλιώτας, τους οποίους ηδυνήθη να
ελκύση προς το μέρος του, εναντιώθη με πολλήν σκληρότητα εις
τον Καραϊσκάκην, ώστε είπον αμοιβαίως ο είς προς τον άλλον
πολλά σκληρούς και πειρακτικούς λόγους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου