Μέρος 27

Ετοιμασθείς λοιπόν με τους περί αυτόν επήγεν εις την θέσιν.

Αλλ' ενώ άρχισαν να οικοδομώσιν, ήκουσαν οι εχθροί τον κτύπον

και επυροβόλησαν κατ' αυτών· αυτοί δε δειλιάσαντες

ελειποτάκτησαν και έφυγον άπρακτοι, ώστε ο Βάσος εβλάφθη

μάλλον, παρ' ό, τι ωφελήθη από το επιχείρημα τούτο.

Η αύξησις του στρατοπέδου του Καραϊσκάκη ημέραν παρ' ημέραν

εγίνετο επαισθητοτέρα· διάφορα Πελοποννησιακά σώματα είχον ήδη

φθάσει και άλλα επεριμένοντο. Ο Καραϊσκάκης βοηθούμενος από τα

χρήματα τα οποία έπεμψαν εις αυτόν οι εν Ερμιόνη πληρεξούσιοι,

ενέπνευσε πολλήν προθυμίαν εις τους στρατιώτας, την οποίαν έτι

μάλλον ηύξησεν η είδησις της εις την Ελλάδα αφίξεως του λόρδου

Κοχράνου. Όσον όμως η κατάστασις του στρατοπέδου τούτου

εφαίνετο ευχάριστος, τόσον ελεεινή επαρουσιάζετο η κατάστασις

των πολιορκουμένων. Επίτηδες απεσταλμένος από την Ακρόπολιν με

γράμματα παρέστησεν εις τον Καραϊσκάκην, ότι αν εντός δεκαπέντε

ημερών δεν γένη καμμία θεραπεία, το φρούριον χάνεται. Ο

Καραϊσκάκης απήντησεν αμέσως εις τους πολιορκουμένους με τον

ίδιον απεσταλμένον των, ότι ένα και μόνον σκοπόν έχει, την

διάλυσιν της πολιορκίας, και ότι εις τούτο ενασχολείται μ' όλας

τας δυνάμεις του. Επρόσθεσε δε και όσα ενόμισεν αρμόδια εις την

περίστασιν διά να εμψυχώση τους πολιορκουμένους να υπομείνωσι.

Μετά τούτο εκάλεσεν αμέσως τους αξιωματικούς του στρατοπέδου

και τους ανέγνωσε τας επιστολάς των πολιορκουμένων. Επρόβαλε δε

ότι, επειδή η ανάγκη της Ακροπόλεως παρουσιάζεται σημαντική, μ'

όλον ότι τα εκ Πελοποννήσου στρατεύματα δεν έφθασαν ακόμη όλα,

να δοκιμάσωσι μόνοι των οι εις το στρατόπεδον ευρισκόμενοι να

λάβωσι κοινωνίαν μετά των εις Φαληρέα Ελλήνων, διασχίζοντες εις

το μέσον τα εχθρικά στρατεύματα, διά να δυνηθώσιν επομένως όλοι

ομού να προοδεύσωσιν οπωσούν προς τον ελαιώνα.

Το σχέδιον τούτο εγένετο δεκτόν απ' όλους τους αξιωματικούς,

και αμέσως ο Καραϊσκάκης επεχείρησε να το βάλη εις ενέργειαν·

διώρισε να κατασκευασθώσι δύω οχυρώματα εις δύω ερείπια οικιών

κειμένων προς τον Πειραιά, θέλων με τούτο να ελευθερώση τον

λιμένα και να μην έχη εκ του πλησίον εμπόδια εις τας

επιχειρήσεις του· κατεσκεύασε δε και εκ δεξιών του Μετοχίου ένα

προμαχώνα, όπου ετοποθέτησε τριακοσίους στρατιώτας· διά να

γείνωσι δε ταύτα συντομώτερον, επεστάτησε και ο ίδιος και

συνειργάσθη με τους στρατιώτας, ώστε το πρωί ευρέθησαν έτοιμα

και καλώς διατεθειμένα.

Ο Κιουταχής ιδών την επομένην ημέραν την πρόοδον ταύτην των

Ελλήνων και υποπτεύων την αύξησιν και επιτυχίαν των, έλαβε κατά

νουν και το σχέδιον της ενώσεως του Καραϊσκάκη μετά των εις

Φαληρέα να εμποδίση και το εις Κερατζίνι στρατόπεδον ν'

αποκλείση, ώστε να το βιάση διά της ελλείψεως των τροφών να

διαλυθή. Έπεμψε λοιπόν ολίγους ιππείς να παρατηρήσωσι τας περί

το Ελληνικόν στρατόπεδον τοποθεσίας και λαβών παρ' αυτών τας

αναγκαίας πληροφορίας έκαμε κίνημα με δύω περίπου χιλιάδας

πεζούς και εξακοσίους ιππείς· άφησεν εξ αυτών τριακοσίους εις

μιαν εκκλησίαν και με τους λοιπούς διευθυνόμενος διά του

παραθαλασσίου του λιμένος, ανέβη εις την παρακειμένην ράχην,

σκοπόν έχων, φαίνεται, να κατασκευάσει επ' αυτής οχυρώματα και

να βάλη κανόνια εις την άκραν διά να εμποδίση την είσπλευσιν

των πλοίων εις τον κόλπον του Κερατζινίου. Ταυτοχρόνως έστειλε

και χιλίους πεζούς και πεντακοσίους ιππείς από το μέρος του

Δαφνίου διά να τοποθετηθώσιν εις την θέσιν της Περαταριάς και

να εμποδίσωσι την εκείθεν διάβασιν των Ελλήνων, ώστε το

Ελληνικόν στρατόπεδον αποκλεισθέν τοιουτοτρόπως και στερηθέν

τροφών ν' αναγκασθή να διαλυθή. Διατάξας ταύτα ο Κιουταχής και

δώσας τας αναγκαίας οδηγίας εις τα διάφορα σώματα, αυτός

συνωδευμένος από εκατόν περίπου εκλεκτούς ιππείς εστέκετο

αντικρύ του Μετοχίου διά να παρατηρή τα γινόμενα και να δίδη

την αναγκαίαν συνδρομήν εις τα σώματα, όσα ήθελον πιασθή εις

μάχην. Ο δε Καραϊσκάκης απέστειλε πεντακοσίους πεζούς και έως

πεντήκοντα ιππείς διά ν' αντιπαραταχθώσι κατά των εις την ράχην

εχθρών διώρισε δε τους εις το Μετόχιον και τους περί αυτό

προμαχώνας να μένωσιν ήσυχοι εις τας θέσεις των, εκτός εάν

ίδωσι κινδυνεύοντας τους μαχομένους, τότε δε να στείλωσι μικράν

τινα δύναμιν μόνον. Επλησίασαν οι Έλληνες εις τους περί την

ράχην εχθρούς και ήρχισαν τον ακροβολισμόν, αλλ' οι ιππείς των

Ελλήνων, οι οποίοι επροπορεύοντο των πεζών, οπισθοδρομήσαντες

ολίγον διά να γεμίσωσι τα πυροβόλα των, έδωκαν καιρόν εις τους

Τούρκους να εφορμήσωσιν, αντέστησαν όμως οι πεζοί και τους

αντέκρουσαν. Εν τούτω τω μεταξύ ο Καραϊσκάκης λαβών έν σώμα

πεζών διευθύνθη διά του παραθαλασσίου κατά των εχθρών, σκοπεύων

να επιπέση εις αυτούς από τα οπίσθια· μόλις επροχώρησεν ολίγον

ο Καραϊσκάκης, και οι Τούρκοι ιδόντες τον κίνδυνον, εις τον

οποίον έμελλον να εκτεθώσιν, ετράπησαν εις φυγήν. Οι μεν

Τούρκοι λοιπόν έφευγον έχοντες εις την πλευράν των την

θάλασσαν, οι δε Έλληνες τους κατεδίωκον διά της πεδιάδος και

επιταχύνοντες την καταδίωξίν των ηνάγκασαν τους μεν πεζούς να

καταφύγωσιν εις τον πλησιέστερον προμαχώνα των, τους δε ιππείς

να συνέλθωσιν εις το οχύρωμα όπου ήτον και ο Κιουταχής. Ενώ δε

ούτοι έφευγον, τους εκτύπησαν και από τα Ελληνικά οχυρώματα τα

πλησιέστερα εις την διάβασιν των, φονεύσαντες τινάς των ιππέων

και πληγώσαντες μερικούς. Ενώ δε τινές των Ελλήνων ενησχολούντο

εις το να λαφυραγωγήσωσιν όσους εκ των φονευθέντων έλαβαν εις

την εξουσίαν των και ήσαν διά τούτο εις αταξίαν, νομίσας

αρμόδιον καιρόν ο Κιουταχής, εφορμά ο ίδιος με όλους τους περί

αυτόν ιππείς και προλαμβάνει τους Έλληνας έξω από τα οχυρώματά

των· γίνεται λοιπόν συμπλοκή εκ του πλησίον, ώστε τα τουφέκια

αποκατέστησαν άχρηστα. Οι Έλληνες αν και ήσαν πεζοί και

αντεμάχοντο με ιππείς και εις την πεδιάδα, αντεστάθησαν όμως με

γενναιότητα, ώστε οι εχθροί εβιάσθησαν ν' αποσυρθώσιν οπίσω εις

τας θέσεις των· και τούτο υπήρξε το τέλος ταύτης της μάχης. Η

ζημία αμφοτέρων των μερών υπήρξεν ομοία σχεδόν, οι Έλληνες όμως

έλαβον την υπεροχήν εις τον αγώνα. Ο δε Κιουταχής δεν απήλαυσεν

άλλο εις της ημέρας ταύτης το κίνημα, ειμή το να οχυρώση την

εκκλησίαν, όπου έστειλεν ικανάς τροφάς και πολεμοφόδια.

Οι εν τη Ακροπόλει ιδόντες τους αγώνας τούτους ενεθαρρύνθησαν,

και την επομένην ημέραν αποστείλαντες πεζοδρόμον ανήγγειλαν εις

τον Καραϊσκάκην, ότι δύνανται ακόμη και δέκα ημέρας

περισσότερον ν' ανθέξωσιν· όθεν ας μη βιασθώσιν, αλλ' ας

ενασχοληθώσι να κάμωσι καλόν σχέδιον διά να διαλυθή η πολιορκία

του φρουρίου. Ο αρχηγός τούς έγραψεν ενθαρρύνων, ότι εντός

ολίγου ελπίζει με την βοήθειαν του Θεού να τους απαλλάξη των

δεινών των. Παρήλθον μερικαί ημέραι χωρίς να γένη καμμία

σημαντική συμπλοκή, εκτός ακροβολισμών, εις τους οποίους είχον

πάντοτε την υπεροχήν οι Έλληνες· οι Τούρκοι δε εφαίνοντο εις

αθυμίαν, συλλογιζόμενοι ίσως τους κινδύνους και τα δεινά της

φυγής, αν ήθελον βιασθή να λύσωσι την πολιορκίαν και ν'

αναχωρήσωσιν. Ο Καραϊσκάκης ενησχολείτο αδιακόπως και μ'

επιμονήν εις την διευθέτησιν των οχυρωμάτων κ' έγραφε συχνότατα

προς τους Πελοποννησίους οπλαρχηγούς, όσοι ήσαν διωρισμενοι να

λάβωσι μέρος εις τούτο το στρατόπεδον, διά να καταφθάσωσι το

συντομώτερον· διότι επεθύμει να εξαπλώση το στρατόπεδόν του διά

νέων οχυρωμάτων, διά των οποίων ν' αποκλείση την κοινωνίαν των

περί τον Φαληρέα εχθρών με το λοιπόν στρατόπεδον. Ενώ δε

εγίνετο λόγος περί τούτου μεταξύ των αξιωματικών του

στρατοπέδου, ο Βάσος επιθυμών να εκπλύνη το προσαφθέν εις αυτόν

όνειδος της ανανδρίας με κανέν λαμπρόν κατόρθωμα, επαρακάλεσε

τον Καραϊσκάκην να τον διορίση, να κατασκευάση εις την θέσιν

ταύτην κανέν οχύρωμα. Ο Καραϊσκάκης αποδεχθείς την αίτησίν του

τον εδιόρισε να ετοιμάση αρκετόν αριθμόν παλουκίων· διώρισε

ταυτοχρόνως και τους εις Φαληρέα Έλληνας να ετοιμάσωσι την

αναγκαίαν ύλην διά να κατασκευάσωσι τρία οχυρώματα.